Trots op het hele team

"Als collega’s hebben we in de afgelopen jaren veel mooie stappen gezet. Zo hebben we maar liefst 1.500 nieuwe woningen in Friesland gebouwd. Daarnaast verduurzamen we onze bestaande huizen. Onze ambitie is dat iedere woning aan het eind van 2025 energielabel C of beter heeft. Want goed én betaalbaar wonen voor iedereen in Friesland blijft onze belangrijkste taak. Dat bewoners ons gemiddeld een 8,4 als cijfer geven, maakt mij trots op het hele team.

Natuurlijk zijn er ook moeilijke tijden geweest. Ik denk bijvoorbeeld terug aan de coronatijd, die voor veel bewoners en ook voor medewerkers ontzettend zwaar was. Het instorten van de balkons bij onze flat aan de Antillenweg in Leeuwarden in 2011 is ook een gebeurtenis geweest die ik niet snel zal vergeten. Daarbij vielen er gelukkig geen gewonden, maar het raakte ons allemaal diep. Gelukkig is de flat nu veilig en zijn de lessen die we toen leerden, in heel Nederland gebruikt.”

Het stokje overdragen

"Op 1 maart 2026 neem ik afscheid van WoonFriesland. Dat zal niet gemakkelijk zijn. Tegelijkertijd voelt het goed om het stokje over te dragen aan een nieuwe directeur-bestuurder. Na mijn vertrek ga ik mijn eigen bedrijf starten, van waaruit ik aan de slag zal gaan als strategisch adviseur op het gebied van bestuur en toezicht. Het is mijn ambitie om zo mijn kennis en ervaring te delen met andere bedrijven en organisaties. Maar mijn hart blijft altijd bij Friesland, bij onze bewoners en bij team WoonFriesland. 

Tot slot mijn boodschap aan onze bewoners. Blijf omzien naar elkaar. Samen leven en samen wonen vraagt om medemenselijkheid. ‘Gewoon Dóen’ is al jaren de slogan van WoonFriesland. Ik voeg daar graag nog iets aan toe: ‘Gewoon Dóen en Samen Doen’. Dát is de kracht van WoonFriesland. En die blijft. Ik heb daarom alle vertrouwen in de toekomst.”

 Sigrid Hoekstra, directeur-bestuurder WoonFriesland

Een kloddertje roze hier…

Net als haar buren is Marieke ieder vrij moment aan het klussen in haar nieuwe woning. Ze pakt alles zelf aan: vloeren leggen, muren verven, behangen. “Ik roep altijd net als Pippi Langkous: ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”, knipoogt ze. 

En net als Pippi is ook Marieke gek op roze. De keuken heeft roze muren en ook de keukenstoelen kleuren roze. De woonkamer blijft fris wit en de hal krijgt een stoer behang, waardoor het lijkt alsof het steen is. “Het voordeel is dat ik mijn huis nu helemaal naar eigen smaak kan inrichten.”

Marieke klust vaak tot in de late uurtjes door. “Ik doe eerst de muren, daarna komt de vloer en tot slot verhuis ik alle meubels.” Een flinke klus, zeker als je bedenkt dat Mariekes wekker iedere dag om 04.30 uur gaat. “Dat zijn af en toe korte nachtjes.”

Het meest trots is Marieke op de ruimte die ze heeft in haar woning. “Hiervoor woonde ik tijdelijk bij mijn ouders. Dat was natuurlijk heel fijn, maar het was ook wel passen en meten. Dat mijn nieuwe huis een duurzame en energiezuinige woning, met zonnepanelen, elektrisch koken en vloerverwarming zou worden, had ik niet durven dromen.”

Veel mensen verwachten dat een nieuwbouwwoning ‘instapklaar’ is en je alleen je verhuisdozen hoeft uit te pakken. Niet helemaal waar, weet Marieke inmiddels. “Alleen de badkamer en de keuken zijn af. De rest van de woning is nog kaal. Het is nu even flink doorpakken, maar straks kom ik heerlijk thuis na een lange werkdag.”

Marieke heeft haar buren al ontmoet. “We hebben afgesproken om binnenkort koffie te drinken. Het lijkt me bovendien leuk om een buurtborrel voor alle nieuwe bewoners te houden. Ik houd wel van organiseren, dus laat dat maar aan mij over!”

Een gevoel van trots

Van het sauzen van de entreehallen tot het opknappen van de buurttuin: in en rondom de flat aan de Berglaan werd flink geklust. Samen met bewoners zorgden collega’s van WoonFriesland ervoor dat de boel er weer spic en span uitziet. 

De actiedag Samen Buurten maakte veel indruk op de bewoners van de Berglaan-flat. “De mensen keken hun ogen uit. Zoveel blauwe bussen op het parkeerterrein”, lacht Martha. “Maar belangrijker nog: het resultaat mag er zijn. We hebben weer een frisse entree, een nette tuin en een gevoel van trots in de hele flat.” 

Tijdens Samen Buurten werkten zo’n 180 collega’s op tientallen plekken in Friesland samen met onze bewoners aan een leefbare en groene buurt. Benieuwd? Bekijk het filmpje.

Wijkconsulent Peter is trots op de inzet van al z’n collega’s tijdens Samen Buurten, maar zeker ook op de hulp van de dames. “Martha en Geertje zitten beide in de bewonerscommissie van de Berglaan-flat. Hun inzet is goud waard. Niet alleen tijdens Samen Buurten, maar het hele jaar door. Doordat ze iedere week activiteiten organiseren, zorgen ze voor verbinding in de flat. Daar zijn we als WoonFriesland heel blij mee.”

“We hebben hier een fijne samenwerking met WoonFriesland”, vult Geertje aan. “We hebben bovendien het gevoel dat we als bewonerscommissie gewaardeerd worden om wat we doen. Elke woensdagmiddag organiseren we een gezellige clubmiddag met bingo, sjoelen of knutselen. We hebben nu zo’n tien vaste bezoekers. Iedereen krijgt koffie, thee en wat lekkers.”

Over de vraag of de eerste editie van Samen Buurten voor herhaling vatbaar is, hoeven beide dames niet lang na te denken. “Jazeker! Dit was echt een feestje. En als er weer hulp nodig is, horen we dat graag!”

De woning van mevrouw Bergsma aan de Willem Barentszkade staat precies op de plek waar ooit het postkantoor van het eiland stond. “Mijn man en ik hebben elkaar leren kennen via de PTT”, glundert ze. “Hij werkte bij het ‘Post en Telegraafkantoor’ in West-Terschelling. En ik werkte bij het postkantoor in Leeuwarden. Toen mijn man voor zijn opleiding naar Leeuwarden moest, ontmoetten we elkaar.”

Mevrouw Bergsma en haar man wonen maar liefst twintig jaar aan vaste wal. Tot 1973, het jaar waarin de kinderen het huis uit zijn. “Mijn man kreeg een baan aangeboden bij het postkantoor in West-Terschelling. Lang hebben we niet getwijfeld. We kwamen te wonen in het huis naast het kantoor. Eigenlijk op de plek waar ik nu nog steeds woon.”

Na het overlijden van haar man in 1984 blijft mevrouw Bergsma op het eiland. “Ik had hier mijn leven, mijn vriendinnen, het toneel en de plattelandsvrouwen. Het eiland zit in mijn hart.”

Regelmatig krijgt mevrouw Bergsma de vraag wat haar geheim is om zo vrolijk en vitaal honderd te worden. Ze haalt haar schouders op. “Ik heb gewoon geluk”, antwoordt ze na even nadenken. “En ik krijg hulp. Zonder thuishulp en mijn buren zou het niet lukken, maar ik probeer zoveel mogelijk zelf te doen. Ga niet bij de pakken neerzitten, zeg ik altijd. Doe íets, al is het maar klein.”

Op de vraag waar ze het meest trots op is, heeft mevrouw Bergsma wel meteen een antwoord. “Op mijn kinderen en kleinkinderen. Ze zijn allemaal aanpakkers, net als ik. En ze staan altijd voor me klaar. Dat is goud waard.” 

Bijna iedere dag krijgt ze een berichtje van haar kinderen of kleinkinderen. “Ze vertellen wat ze doen, en ik zeg wat ik ervan vind”, lacht ze. “Ik ben altijd eerlijk en recht door zee.” In het boek dat ze kreeg toen ze honderd jaar werd, staan verhalen van haar hele familie. “Dat is het mooiste cadeau dat ik ooit kreeg.”